Pięciu zasłużonych
- 21-07-2017
- drukuj
Jan Zarzycki
Tytuł Honorowego Obywatela Gminy Zabór nadany został Panu Janowi Zarzyckiemu uchwałą Rady Gminy Zabór nr XXXIII/245/06 z dnia 23 października 2006 r.
Urodził się 16 sierpnia 1937 r. Do Tarnawy przybył wraz z rodzicami w 1946 r., jako dziewięcioletni chłopiec. Nauki pobierał w zaborskiej szkole i już w tamtym czasie wykazywał się zdolnościami organizacyjnymi i muzycznymi. Całe swoje życie poświęcił rolnictwu i pracy społecznej na rzecz gminy. Aktywnie uczestniczył w życiu lokalnej społeczności i piastował wiele zaszczytnych funkcji. Od 1958 roku przez pięć kadencji był Naczelnikiem Ochotniczej Straży Pożarnej w Tarnawie. W latach 60-tych był Przewodniczącym Spółdzielni Kółek Rolniczych, a następnie Przewodniczącym Rejonowego Związku Kółek i Organizacji Rolniczych.
Od 1968 do 1972 roku, pełnił funkcję Przewodniczącego Gromadzkiej Rady Narodowej, a przez następne kadencje był Wiceprezesem Zarządu Gminnego Ochotniczej Straży Pożarnej w Zaborze. Mieszkańcy Tarnawy, darząc zaufaniem Pana Jana Zarzyckiego, powierzali mu funkcję radnego przez 40 lat. Za aktywną pracę społeczną wielokrotnie wyróżniano Go odznaczeniami: "Za Zasługi dla Województwa Zielonogórskiego"; "Zasłużony dla Rolnictwa Województwa Zielonogórskiego"; "Za Zasługi dla Pożarnictwa".
Julian Simonjetz
Tytuł Honorowego Obywatela Gminy Zabór nadany został Panu Julianowi Simonjetz uchwałą Rady Gminy Zabór nr XXXIII/246/06 z dnia 23 października 2006 r.
Pan Julian Simonjetz urodził się 11 lipca 1927 r. na zaborskiej ziemi. W 1945 roku aktywnie włączył się do organizowania Ochotniczej Straży Pożarnej w Zaborze, w której w latach 1950-2000 pełnił funkcję Naczelnika Jednostki. W tym okresie wychował aż trzy pokolenia strażaków ochotników, wpajając im bezinteresowną chęć niesienia pomocy innym. Posiadał duży autorytet, był wzorem do naśladowania dla młodzieży.
Jego wieloletnia działalność na rzecz pożarnictwa tworzy historię OSP. Uchwałą Walnego Zebrania Ochotniczej Straży Pożarnej w Zaborze został Honorowym Naczelnikiem Jednostki. Był członkiem Zarządu Gminnego Związku Ochotniczej Straży Pożarnej w Zaborze, gdzie służył radą i pomocą. Z pożarnictwem związany był także zawodowo. W latach 1957-1983 pracował w Straży Pożarnej w Zielonej Górze. Jako działacz samorządowy przez wiele lat pełnił funkcję radnego. Posiadał ogromną wiedzę historyczną o gminie Zabór. Był człowiekiem skromnym i chętnie niosącym pomoc innym. Za pracę społeczną i zawodową został odznaczony: trzykrotnie Złotym Medalem "Za Zasługi dla Pożarnictwa"; Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; Złotym Krzyżem Zasługi; Odznaką "Za Zasługi dla Województwa Zielonogórskiego"; Odznaką "Za Zasługi dla Miasta Zielonej Góry". Posiadał najważniejsze odznaczenia strażackie: Złoty Znak Związku; Medal Honorowy im. Bolesława Chomicza; Medal Honorowy im. Józefa Tuliszkowskiego.
Zmarł 7 lutego 2017 r., a pochowany został na cmentarzu parafialnym przy kościele pw. św. Józefa w Zaborze.
ks. Leszek Gościmiński
Tytuł Honorowego Obywatela Gminy Zabór nadany Księdzu Kanonikowi Leszkowi Gościmińskiemu uchwałą Rady Gminy Zabór nr XXXIX/241/10 z dnia 8 listopada 2010 r.
Ksiądz Leszek Gościmiński urodził się 12 kwietnia 1930 r. w miejscowości Mały Rudnik, na Pomorzu Zachodnim. Pochodził z ubogiej rodziny chłopskiej, która borykała się z problemami natury materialnej. Po mimo tego, rodzice księdza Leszka zadbali o wychowywanie swoich dzieci w atmosferze miłości, dobroci i religijności, nie zapominając przy tym o ich gruntownym wykształceniu.
W 1936 roku Leszek Gościmiński rozpoczął naukę w szkole powszechnej, ale ukończył tylko trzy klasy, ponieważ wybuchła II wojna światowa i razem z rodziną musieli szukać schronienia w województwie krakowskim. Tam ukończył szkołę powszechną i zdał egzamin gimnazjalny. Następnie wraz z rodzicami wrócił do Małego Rudnika. Dalszą naukę kontynuował w szkole świeckiej, jednak szybko przeniósł się do Niższego Seminarium Duchownego w Słupsku, gdzie zdał maturę. Wiedział wówczas, że wkrótce zostanie kapłanem.
Studia kierunkowe podjął w Wyższym Seminarium Duchownym w Gorzowie Wielkopolskim na wydziale filozoficznym. Święcenia kapłańskie przyjął 24 kwietnia 1956 r. w katedrze gorzowskiej z rąk biskupa Michała Klepacza. Niedługo potem otrzymał przydział jako wikariusz, do pierwszej, zresztą tak bardzo upragnionej parafii – pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Szczecinie Glinkach, w której wcześniej przyjmował sakrament bierzmowania.
Już pierwsze obowiązki duszpasterskie, które podjął po święceniach pokazywały jak poważnie i gorliwie ks. Gościmiński traktował swoje zadania. Proboszcz szczecińskiej parafii pisał wówczas o nim: „Ksiądz Leszek Gościmiński jest gorliwym, pobożnym i bardzo pracowitym kapłanem, dobrym kaznodzieją i katechetą (…). Byłem z niego jako z wikariusza bardzo zadowolony. Daj Boże jak najwięcej takich kapłanów.”
W roku 1958 przeniesiony został do parafii pw. św. Jadwigi w Zielonej Górze, gdzie pełnił rolę wikariusza. Praca duszpasterska i posługa duchowa dawały mu możliwość zetknięcia się z problemami nędzy materialnej i duchowej. Jednak do kapłańskich obowiązków podchodził z zapałem i wielką sumiennością. Szczególnie zajmował się młodzieżą i był przez nią lubiany. Z zaangażowaniem wypełniał wszystkie powierzone mu przez proboszcza zadania. Wiernych wówczas przybywało, dlatego ks. Gościmiński oddelegowany został niebawem do kaplicy w Jędrzychowie pod Zieloną Górą, gdzie prowadził samodzielny wikariat.
Lubił wyzwania, dlatego nauczył się języka migowego i w 1968 r. mianowany został duszpasterzem głuchoniemych w Diecezji Gorzowskiej, a w 1974 r. pomocniczym referentem Wydziału Duszpasterskiego Kurii Biskupiej. Zostały mu powierzone sprawy głuchoniemych rejonu zielonogórskiego, a co za tym idzie do zadań księdza należało również organizowanie duszpasterstwa głuchoniemych w całej diecezji. Posługę tę pełnił przez wiele lat. W tym samym roku został także administratorem parafii w Zaborze, gdzie proboszczem był przez kolejne 28 lat, najdłużej w historii tej placówki. W sierpniu 2002 r. w wieku 72 lat odszedł na zasłużoną emeryturę i zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Zielonej Górze.
Przez 46 lat ks. kanonik Leszek Gościmiński pełnił czynną służbę duszpasterską. Były to lata pracy pełnionej z wielkim poświęceniem i umiłowaniem. Wspólnotę parafialną prowadził z zapałem, gorliwością i sumiennością. Był duszpasterzem lubianym przez społeczność. A przecież objął posługę w niezwykle trudnych warunkach związanych z utratą zaufania do kapłana i Kościoła, po rezygnacji z kapłaństwa uprzedniego proboszcza. Tylko dzięki pokorze, pobożności i serdeczności do parafian na nowo przywrócił ich wiarę i zaufanie do Kościoła. W czasach, gdzie o działaniach Caritasu w parafiach nikt jeszcze nie słyszał, organizował pomoc dla potrzebujących, a przed świętami Bożego Narodzenia osobiście dostarczał paczki ubogim dzieciom.
Przy tym, skutecznie dbał o obiekty kościelne, przeprowadzał remonty dachów kościołów w Przytoku i Zaborze oraz wieży kościoła w Milsku. Przyczynił się do budowy kościoła w Droszkowie.
Wielkim marzeniem ks. Gościmińskiego było utworzenie parafii w Przytoku. To na jego wniosek, dekretem biskupa diecezjalnego Adama Dyczkowskiego w sierpniu 2000 r. powołana i ustanowiona została parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Przytoku. Wierni w podziękowaniu, ufundowali na część ks. Leszka pamiątkową tablicę, która znajduje się na kościele parafialnym w Przytoku.
Mimo absorbującego życia, duszpasterz nie zgromadził żadnych wartościowych rzeczy, nie zapewnił sobie „bogatej przyszłości”. Kilkuletni samochód oraz słynny rower, którym poruszał się na co dzień, rozdał na cele dobroczynne. Emeryturę postanowił spędzić w skromnych warunkach, oddając się przy tym regularnym modlitwom i duchowym refleksjom. Zakończył swe życie w pełni poświęcone Bogu i ludziom 4 marca 2003 r. Pochowany został w ukochanej przez siebie parafii przy kościele w Zaborze.
Bogdan Szafrański
Tytuł Honorowego Obywatela Gminy Zabór nadany został Panu Bogdanowi Szafrańskiemu uchwałą Rady Gminy Zabór nr X/75/11 z dnia 16 grudnia 2011 r.
Pan Bogdan Szafrański związany jest z Gminą Zabór od wielu lat. Nauczyciel – pedagog, emeryt, pasjonat pracy z dziećmi i młodzieżą, organizator różnych form zajęć pozalekcyjnych, działacz sportowy w klubach szkolnych, organizator dziecięcych ogólnopolskich festiwali m.in. „Barwy przyjaźni”, kolonii letnich w Przytoku dla dzieci Polonii Zagranicznej pod hasłem „Poznajemy Ojczyznę Przodków”, współorganizator dziesięciu obozów językowych zalecanych przez MEN, UNESCO i Fundację Kościuszkowską w Nowym Jorku (około 1000 uczestników).
Od 1957 r. jest aktywnym działaczem ZHP. Poprzez swoje działania przyczynił się do odbudowy spalonego Pałacu w Przytoku. Pełnił funkcję dyrektora Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Przytoku. Wieloletni Radny Gminy Zabór z Przytoku i zarazem Przewodniczący Rady Gminy Zabór przez trzy kadencje. Pod jego patronatem odbywał się półmaraton organizowany w Przytoku oraz wyścig kolarski „Piekło Przytoku”.
Był prezesem Stowarzyszenia Inicjatyw Lokalnych Gminy Zabór oraz członkiem Zarządu Lokalnej Grupy Działania „Między Odrą a Bobrem”.
Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim OOP (1995); Złotym, Srebrnym i Brązowym Krzyżem Zasługi; Krzyżem „Za zasługi dla ZHP”; Medalem KEN „Za Zasługi dla Rozwoju Województwa Zielonogórskiego”; Srebrną Odznaką „Za opiekę nad zabytkami”.
Zmarł 2 lipca 2018 r., a pochowany został na cmentarzu komunalnym w Zielonej Górze.
Zmarł 2 lipca 2018 r., a pochowany został na cmentarzu komunalnym w Zielonej Górze.
Ludomierz Czwojda
Tytuł Honorowego Obywatela Gminy Zabór nadany został Panu Ludomierzowi Czwojdzie uchwałą Rady Gminy Zabór nr VII.41.2015 z dnia 22 maja 2015 r.
Pan Ludomierz Czwojda urodził się 28 grudnia 1942 r. w Krobi. Absolwent Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Zielonej Górze oraz Podyplomowych Studiów Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu w zakresie organizacji i zarzadzania przedsiębiorstwami. Od 50 lat mieszkaniec Zaboru. Społeczność lokalna darząc zaufaniem Pana Ludomierza Czwojdę przez 20 lat (1978-1998) powierzała mu mandat Radnego Gminy Zabór, a przez 18 lat (1980-1998) funkcję przewodniczącego rady, gdzie starał się zmienić sposób myślenia o rozwoju infrastruktury wiejskiej. Pan Ludomierz Czwojda przez wiele lat był Delegatem do Sejmiku Samorządowego Województwa Zielonogórskiego, a w latach 1994-1998 Przewodniczył Komisji Lokalnej Strategii Gospodarczej Sejmiku.
Z myślą o poznaniu funkcjonowania samorządów w innych krajach, uczestniczył w seminariach samorządowych poza granicami kraju (Szwecja, Francja). Na terenie gminy przewodniczył społecznym komitetom: budowy przedszkola w Zaborze i sali gimnastycznej przy szkole podstawowej w Zaborze. Był inicjatorem bodowy nowego 4-oddzałowego przedszkola z salą gimnastyczną i przewodniczył społecznemu komitetowi budowy.
Pan Ludomierz Czwojda to długoletni członek Ochotniczej Straży Pożarnej w Zaborze, w której od 1980 r. pełni funkcję Prezesa. Społeczna praca na rzecz OSP sprawia, że Pan Ludomierz Czwojda funkcję tę pełni do dnia dzisiejszego. Podejmuje różne przedsięwzięcia służące rozwojowi OSP. W roku 2014 czynnie zaangażował się w projekt „Rozbudowa i modernizacja infrastruktury ratowniczo-gaśniczej OSP Gminy Zabór”. Dwie kadencje przewodniczył Wojewódzkiemu Sądowi Honorowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczpospolitej Polskiej Województwa Lubuskiego.
Za działalność społeczną wielokrotnie odznaczany: Złotym Krzyżem Zasługi; Odznaką Honorową "Za zasługi dla Oświaty" nadaną przez Ministra Oświaty; Medalem „Zasłużony dla Szkolnictwa Zielonogórskiego”; Srebrnym i Złotym Medalem „Za zasługi dla Pożarnictwa” oraz medalem „Za zasługi dla Województwa Zielonogórskiego”.
Będąc członkiem, założycielem i jednocześnie Prezesem Towarzystwa Śpiewaczego „Cantemus Domino” w Zielonej Górze bierze udział w propagowaniu kultury na ternie gminy.